એક નવા U Turn તરફ માંડ્યુ છે પગલું...

             

                25 વર્ષની નોકરીમાં પરોક્ષ રીતે ઘણા ઇજનેર, દાક્તર, સી.એ., ધંધાદારી વ્યક્તિઓને પોતાના જીવનમાં સ્થાપિત કર્યાનો હૈયે આનંદ છે. પણ હવે થઈ શકે ત્યાં સુધી થોડા લોકોને પ્લમ્બર, સુથાર કે કડિયા સુધી પહોચાડવા છે. આ માટે અઠવાડિયાના બે-ત્રણ દિવસ માટે અવૈધિક પ્રાથમિક શિક્ષણની માનદ પ્રવૃત્તિમાં જોડાયો છું.

                બે અઠવાડિયાની મુલાકાતોથી જણાયું છે કે આ કામ સરળ નથી જ. અહીં પણ ધીરજ, અનુકંપા અને અસ્વસ્થ વાતાવરણમાં રહીને કામ કરવાની ત્રેવડ જ નહીં હિંમત પણ જોઈએ. હા, એની સામે મળે ક્યારેક નિર્દોષ હાસ્ય, તો ક્યારેક કરૂણ રુદન!

                આવું કામ કરવા માટે સૌથી વધુ જરૂર પડે નિષ્ઠાની, સમય આપવાની તૈયારી અને આભડછેટ ને તિલાંજલી આપવાની તૈયારી. હું જાણું છું કે આ મુશ્કેલ છે. છતાં એક નવા U Turn તરફ પગલું માંડ્યુ છે....       

                એક તરફ ભૂલકાં ભવન છે, બીજી તરફ ઓરડા કે ઓટલા શાળા છે. બે અંતિમ પરિસ્થિતમાં સંતુલન જાળવવાનું છે. જોઈએ દીવે દીવો પ્રગટાવાના આ U Turn માં કોણ, ક્યાં, કેટલું મળે છે?!